دورنهان

هر اثر هنری، فارغ از نکات تکنیکال و تجربی،به گونه‌ای بیانگر احوالات شخصی و تفکر خالقش است. شخصیت نوازنده در شیوه‌ی اجرا و نقاط قوت و ضعف عناصر موسیقایی آن کاملا نمود پیدا می‌کند. پرتحرک بودن، تکیه بر ریتم یا توجه به سونوریته‌ی گیرا یا انسجام جملات تمام بیانگر حالات نوازنده است. شاید جذاب‌ترین عنصر موسیقایی برایم ریتم و سیال بودن در روند جملات و پنهان بودن ترجیع بند‌های مکرر در قالب دوری نامحسوس و پنهان است، تاکید به دوری از القا و اثبات ریتم به شنونده و دستمایه قرار دادن عناصر ریتمیک برای حیرت شنونده و برعکس همراه ساختن او با روند ملودی در عین پنهان بودن تغییرات برایم جذاب است…   « بخشی از گفته‌های علی اصغر عربشاهی درباره‌ی اثر »